Με την γέννησή Του στο ταπεινό σπήλαιο της Βη­θλεέμ ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο «Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων» (Α’ Τιμ. στ’15), φέρει στον κόσμο την Βασιλεία του Θεού, Βασιλεία ασάλευτο, πνευματική, αιώνιο, Βασιλεία των Ουρανών.

Αυτήν την Βασιλεία νοσταλγούσαν οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης και γι’ αυτήν επροφήτευσαν οι προφήται. Είναι χαρακτηριστική η προφητεία του προφήτου Δανιήλ: «αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τους αιώνας ου διαφθαρήσεται, και η βασιλεία αυτού λαώ ετέρω ουχ υπολειφθήσεται· λεπτυνει και λικμήσει πάσας τας βασιλείας, και αυτή αναστήσεται εις τους αιώνας» (Δαν. β’ 44).

Αυτή η Βασιλεία, όπως ο Κύριος είπε, «ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωαν. ιη’ 36). Δεν είναι βασιλεία που αναγκάζει τους ανθρώπους με κάποια μορφή κοσμικής εξουσίας και δυνάμεως να την αποδεχτούν. Δεν επιδιώκει την κατάκτηση του κόσμου αλλά τη μεταμόρφωσή του. Προϋποθέτει την ελευθερία των ανθρώπων και την συνεργασία τους για να πραγματοποιηθεί. Όπως διδάσκει ο άγιος Χρυσόστομος, συγκρίνοντας τον Ιερέα με τον βασιλέα: «Ο βασιλεύς σώματα εμπιστεύεται, ο δε ιερεύς ψυχάς· ο βασιλεύς λοιπάδας χρη­μάτων αφίησιν, ο δε ιερεύς λοιπάδας αμαρτημάτων· εκείνος αναγκάζει, ούτος παρακαλεί· εκείνος ανάγκη, ούτος γνώμη· εκείνος όπλα έχει αισθητά, ούτος όπλα πνευματικά^- εκείνος πολεμεί προς βαρβάρους, εμοί πό­λεμος προς δαίμονας. Μείζων ή αρχή αύτη…» («Εις τον Ησαΐαν», Ομιλία Δ’, ε’, ΡG. 56, 126). Η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται «μετά παρατηρήσεως» (Λουκ. ιζ’ 20), δηλαδή με εξωτερικά και εντυπωσιακά φαινόμενα και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Δεν είναι μία εξωτερική και επιφανειακή καλυτέρευση του κόσμου. Είναι Βασιλεία που αλλοιώνει εσωτερικά τον άνθρωπο και μεταμορφώνει εν συνεχεία διά των μεταμορφωμένων πιστών τις κοινωνίες των ανθρώπων. Είναι το άλας που συγκρατεί τον κόσμο από τη σήψη (Ματθ. ε’ 13).

Κάθε πιστός, που αγωνίζεται να μη βασιλεύεται-κυβερνάται από τον διάβολο και τα πάθη αλλά από τον Βασιλέα Χριστό, μετέχει σ’ αυτήν την Βασιλεία και την φανερώνει με τη ζωή του.

Δύο παράγοντες πρέπει να συνεργήσουν για να εγκαινιασθεί σε μας η Βασιλεία του Θεού: η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και η ιδική μας συνεργασία με την άσκηση, την τήρηση των εντολών του Θεού και την προσευχή. Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες το αίτημα της Κυριακής προσευχής «ελθέτω η βασιλεία σου» (Ματθ. στ’ 10) το ερμήνευσαν “ελθέτω η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος”.

Μέσα στον φθαρμένο και πεπαλαιωμένο από τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο κόσμο ο Κύριος μας, εγκαινιάζει την Βασιλεία Του, την «καινή κτίση», την νέα κατάσταση πραγμάτων, την οποία μας έδειξε με την αγία ζωή Του, το κήρυγμα του Ευαγγελίου Του, τα θαύματά Του, τη θυσία Του, την Ανάσταση Του, τη δωρεά του Αγίου Του Πνεύματος. Καλούμεθα, όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν, να αγωνιζόμαστε καθημερινά, ώστε να ξεπερνάμε τον παλαιό άνθρωπο και να μετέχουμε στη Βασιλεία της αγάπης Του. Έτσι κοινωνούμε της καινής ζωής του Χριστού και γινόμαστε καινοί άνθρωποι. Δεν θα λείψουν βέβαια οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες. Όμως δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν την βαθειά ειρήνη της ψυχής που επαγγέλθηκαν οι άγιοι Άγγελοι την νύχτα των Χριστουγέννων: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. β’ 14).

Το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού το βιώνουμε στο Σώμα Του, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η Εκκλησία, που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες, πραγματώνει επί γης την Βασιλεία του Θεού και μας προσανατολίζει στην πληρότητα της, στην αιώνια ζωή.

Το θαυμαστό είναι ότι ο σαρκωθείς Κύριος και Βασιλεύς Χριστός κάνει βασιλείς όσους συνειδητά δέχονται να βασιλεύονται από Αυτόν: «και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γης» (Αποκ. ε’ 10). Βασιλείς για να βασιλεύουν στα πάθη τους και ιερείς για νι προσφέρουν ευχαριστιακά τον εαυτό τους στον Θεό.

Δεχόμεθα με ευγνωμοσύνη το δώρο της Βασιλείας των Ουρανών που μας χάρισε ο Κύριος με την Σάρκωση Του. Τον παρακαλούμε να μας συγχωρεί όλους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς, οσάκις περιφρονούμε ή

•