Η σιωπή που ασκείται μ’ επίγνωση και διάκριση, είναι:

μητέρα της προσευχής,
ανάκληση από την αιχμαλωσία των παθών,
επιστάτης των λογισμών,

σκοπός που παρατηρεί τους εχθρούς,
δέσμευση του πνευματικού πένθους για τις αμαρτίες μας,
φίλη των καρδιακών δακρύων που είναι καρποί της προσευχής,

καλλιεργητής της μνήμης του θανάτου,
εχθρός του αδιάκριτου θάρρους,
σύζυγος της ησυχίας,