Όμως ο νέος ιός αρχίζει και αποκαλύπτει και άλλα πράγματα. Καταρχήν δείχνει ότι ο άνθρωπος τελικά δεν είναι τόσο δυνατός. Αντίθετα, είναι « μικρός» , πεπερασμένος. Και οι επιστήμες οι οποίες μας έχουν δώσει τόσα πολλά και καλά είναι και αυτές « μικρές». Εξ αυτών η ιατρική που έχει όντως προοδεύσει τόσο πολύ, αναζητά εδώ και καιρό το εμβόλιο και την θεραπεία. Όμως και αυτή ψάχνει… οι ειδικοί δεν είναι «θεοί». Έχει και αυτή τα όριά της.

Το άλλο που έκανε ο νέος θανατηφόρος ιός είναι ότι φανέρωσε μια κοινωνική ισοτιμία. Και ο πλούσιος και ο φτωχός και ο νεώτερος και ο μεγαλύτερος στην ηλικία πρέπει να παραμείνει έγκλειστος στο σπίτι του. Γίναμε όλοι ίσοι έναντι του κινδύνου. Περιμένουμε στην ίδια σειρά σε φαρμακεία και καταστήματα τροφίμων. Όλοι με μάσκες, γάντια, αντισηπτικά. Ίσοι έναντι των άλλων. Δοκιμάζεται η ίδια μας η ύπαρξη. Ανασφάλεια, θυσιαστικότητα ή ατομισμός, αλληλεγγύη. Πλέον όχι ως θεωρία αλλά ως πραγματικότητα στον καθημερινό μας βίο. Επίσης, βρήκαμε ελεύθερο χρόνο, τον οποίο πολλοί δεν βρίσκαμε ποτέ. Είναι τελικά αυτό που περνάμε ένα μεγάλο και δύσκολο « διαγώνισμα» για όλους εμάς τους « μαθητές» της ζωής.

Ο ιός κρατά τις οικογένειες μαζί στο ίδιο σπίτι. Είχε να γίνει πολύ καιρό αυτό. Ο καθένας με το πρόγραμμά του, τις υποχρεώσεις του, πολύ σπάνια γινόταν να υπάρξει η οικογένεια ολόκληρη στο σπίτι. Έγινε τώρα, όμως βίαια και πλέον αναμετράτε με τα συγγενικά του πρόσωπα ο καθένας κατά πόσο μπορεί να αντέξει αυτήν την συνύπαρξη αφενός και αφετέρου για πόσο διάστημα. Εδώ θα χρειαστεί μεγάλη υπομονή, ή καλύτερα υπομονές! Ας το δούμε όμως θετικά, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε πράγματα μαζί, είχε λείψει αυτό άλλωστε σε πολλούς. Όμως και μόνοι μας άν είμαστε να χαρούμε την μοναξιά μας. Να την κάνουμε δημιουργική, ευχάριστη. Υπάρχουν τόσα ωραία βιβλία που είχαμε κάπου σκονισμένα στην βιβλιοθήκη. Ήρθε η ώρα να τα κατεβάσουμε και να τα ανοίξουμε. Είναι έτοιμα πολλά από αυτά να μας μεταδώσουν από την συσσωρευμένη σοφία τους. Επίσης, να ξεκουραστούμε. Αυτό δεν έλεγαν με παράπονο πολλοί, ότι είναι υπερβολικά κουρασμένοι. Ας χαρούν λίγη ξεκούραση τώρα. Ακόμα, να προσευχηθούμε. Είναι Τεσσαρακοστή και οι Εκκλησίες είναι μεν ανοιχτές αλλά, με πόνο το λέμε, δεν τελούνται οι ακολουθίες. Ας κάνουμε το σπίτι μας « κατ’ οίκον» Εκκλησία, όπως τότε στα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Να καίει το κανδήλι, ας προσφέρουμε λιβάνι. Όπως ανεβαίνει ο καπνός από το λιβάνι ψηλά, έτσι να γίνει και με την προσευχή μας, αυτό να λέμε. Να μελετάμε συστηματικά την Αγία Γραφή, τους βίους των αγίων. Ας διαβάζουμε τους «Χαιρετισμούς» μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας. Ας επιθυμούμε την Θεία Κοινωνία έστω και ας μην μπορούμε προς το παρόν να μετέχουμε σ’ Αυτήν. Ας επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που πιθανόν είχαμε κάποιες διαφορές και είχαμε πικραθεί. Μπορεί και να μας μισούν ή έτσι νομίζουμε, εμείς ας προσευχόμαστε γι’ αυτούς.

Να προσευχόμαστε καρδιακά για γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των θεραπευτηρίων μας, πού δίνουν την δική τους μάχη στην πρώτη γραμμή. Όπως και για τους στρατιώτες πού βρίσκονται στα σύνορά της πατρίδας μας. Και για τους μετανάστες ας διευρύνουμε την προσευχή μας, που βρίσκονται μετέωροι σε ξένο τόπο. Για τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες εξετάσεις και έχουν αγωνία ή και για τους φοιτητές, που φοβούνται μην χάσουν το εξάμηνο στα Πανεπιστήμια τους. Έχουμε πολλούς και για πολλά πού μπορούμε να προσευχηθούμε.

Θα τελειώσω τις λίγες σκέψεις, με το μήνυμα κάποιας νεαρής κοπέλας που έστειλε μόλις σήμερα: « Θέλω πάτερ να εξομολογηθώ κάτι που συνειδητοποίησα σήμερα με πόνο και μεγάλη απογοήτευση. Ντρέπομαι που τόσα χρόνια δεν πήγαινα τόσο συχνά στην Εκκλησία. Πάντα έβρισκα δικαιολογίες ότι να Πάσχα έρχεται θα πάμε…κ.τ.λ. Τώρα συνειδητοποιώ πόσο απαραίτητα, όμορφα και απόλυτα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά μας είναι η Εκκλησία και τα Μυστήριά της. Οι μυρωδιές και οι ήχοι από τους ψαλμούς… Στέλνω αυτό το μήνυμα όχι γιατί το βλέπω αυτό που ζω ως ενοχή, αλλά γιατί αυτό νιώθω δυνατά μέσα μου και θα ήθελα να το μοιραστώ με όλον τον κόσμο…».

Θα κάνουμε όλοι μας λίγη υπομονή, θα παραμείνουμε προσεκτικά στα σπίτια μας και κάποια στιγμή όλο αυτό θα φύγει και θα ξαναγίνουμε όπως πριν. Ίσως καλύτερα από πριν αν έχουμε λάβει το μεγάλο δίδαγμα για την ζωή και την ύπαρξή μας. Καλή υπόλοιπη Τεσσαρακοστή στις « κατ οίκον» Εκκλησίες μας. Προσευχόμαστε για εσάς και εσείς παρακαλούμε για εμάς!

Τώρα, λοιπόν, που πρόκειται ν’ ανέβεις στον ουρανό και να σταθείς κο­ντά στο Βασιλιά του σύμπαντος και να λάμπεις όπως οι άγγελοι και να συμμετέχεις στην απρόσιτη θεία δό­ξα, διστάζεις να περιφρονήσεις τα χρήματα, ενώ θα έπρεπε να πετάς από χαρά, ακόμα κι αν χρειαζόταν να θυσιάσεις τη ζωή σου για το σκοπό αυτό;

Αλίμονο, πόση είναι η αναισθησία μας! Τέτοια αγαθά προσδοκάμε, και στα πράγματα της γης είμα­στε κολλημένοι! Δεν αντιλαμβανόμαστε την πανουρ­γία του διαβόλου, που μας δίνει τα μικρά και μας παίρνει τα μεγάλα.

Μας προσφέρει λάσπη και μας αρπάζει τον ουρανό. Μας παρασύρει στη σκιά και μας απομακρύνει από το φως. Μας τραβάει στην απά­τη και μας στερεί την αλήθεια. Μας ξεγελάει με όνει­ρα -γιατί όνειρο είναι ο πλούτος του κόσμου τούτου- και μας καταντάει, όταν έρχεται η ώρα του θανάτου μας, φτωχότερους κι από τους πιο φτωχούς. Γιατί τό­τε δεν παίρνει μαζί του ο άνθρωπος τίποτ’ άλλο πέρα από την αρετή του και τα καλά του έργα.

”ΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” Ο Γέροντας Χρυσόστομος ο Ιορδανίτης μιλά για τα ακραία φυσικά φαινόμενα που μαστίζουν τον πλανήτη μας, τις αρρώστιες, τους πολέμους και τις τουρκικές προκλήσεις, γεγονότα τα οποία όπως υποστηρίζει αποτελούν επιβεβαίωση των γραφών για τα “ύστερα του κόσμου”.

Γέροντας Χρυσόστομος ο Ιορδανίτης: «Να μείνει ο κόσμος κοντά στην Εκκλησία, κοντά στα μυστήρια και ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει μέχρι τέλους. Όλο και κάτι θα συμβεί, όλο και κάτι θα στείλει και θα φύγουν και αυτές όλες οι απειλές και αυτές όλες οι εισβολές.. Γιατί ‘‘Άλλαι αι βουλαί ανθρώπων, άλλα Θεός κελεύει..’’(Για την Τουρκία)Τους έδωσε ένα ταρακούνημα.., τους έδωσε το δεύτερο…, τώρα θα έρθει και το τρίτο που θα τρέχουνε και δεν θα φτάνουνε.. Ούτε με τα καράβια που θέλουν να σκάψουνε.., ούτε με τα νησιά.., ούτε με τα έξι μίλια.., ούτε με τα 12 μίλια..»

Απόσπασμα από την εκπομπή 24 ΩΡΕΣ, οι οποίες επιστρέφουν στους Αγίους Τόπους και συγκεκριμένα στη Μονή Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη στην έρημο της Ιεριχούς.

— Διότι εξέλειπε απ’ αυτούς η πίστις και ο φόβος του Θεού· διότι σήμερα δεν προσεύχονται σχεδόν καθόλου, ώστε να εκπληρωθούν τα αιτήματά των με την προσευχή και να μη τρέχουν στις μα­γείες.

Δεν διαβάζουν σήμερα την Αγία Γραφή για να ιδούν τι τιμω­ρίες περιμένουν τους ασχολουμένους μ’ αυτά. Δεν πηγαίνουν τακτι­κά στην εκκλησία, δεν εξομολογούνται ούτε ακόμη στις τέσσερες μεγάλες νηστείες, δεν ζητούν στις ανάγκες των την συμβουλή και την ευχή του ιερέως. Επί πλέον τρέχουν πολλοί στις μαγείες διότι εξέχασαν τις υποσχέσεις που έδωσαν στον Χριστό, στο μυστήριο του Βαπτίσματος, όταν είπαν: «Αποτάσσομαι τω σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού…». Άλλοι πηγαίνουν στους μάγους επειδή δεν εκπληρώθηκαν τα αιτήματά των στην Εκκλησία του Χριστού, ή διότι ελησμόνησαν τον θάνατο και την ημέρα της μελλούσης Κρίσεως του Χριστού. Γι’ αυτό οι Άγιοι Πατέρες μας συμβουλεύουν να τρέχουμε μόνο στον Θεό, μόνο στην Εκκλησία και τους ιερείς και όχι στον διάβολο και τους υπηρέτας του.

Ο ά­γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μάς συμβουλεύει, λέγοντας: «Σας παρακαλώ να είσθε καθαροί απ’ αυτές τις απάτες… και όταν θελή­σουν να πατήσουν το κατώφλι του σπιτιού σου (μάγοι) να λέγης πρώτα – πρώτα αυτό τον λόγο: «Σε αρνούμαι σατανά, με όλη την τι­μή και την συνοδεία σου και ενώνομαι με Σένα, Χριστέ!». Χωρίς αυ­τή την απόφασι ποτέ σου να μη εξέλθης από το σπίτι σου. Αυτή η πίστις σου να σου γίνη βακτηρία, αυτή να γίνη όπλο, αυτή φρουρός και προστάτης και συγχρόνως να κάνης το σημείο του σταυρού στο μέτωπο σου. Διότι, εάν μ’ αυτό τον τρόπο καθοπλισθής από παντού, όχι μόνο άνθρωπος αλλά ούτε και διάβολος ακόμη δεν θα σε πλησίαση ούτε θα μπόρεση να σε βλάψη σε τίποτε» (Ένθ’ ανωτέρω).

Πώς μπορούν οι χριστιανοί να λυτρωθούν από τους μάγους και κάθε είδους μαγείες που προέρχονται από τον διάβολο;

— Αυτός που πιστεύει ακράδαντα στον Θεό, προσεύχεται ακα­τάπαυστα και πηγαίνει τακτικά στην Εκκλησία δεν θα ζητήση ποτέ την βοήθεια του διαβόλου και των οργάνων του, οι οποίοι εχθρεύονται τον Θεό. Συνεπώς, όσοι έχουν πίστι ισχυρή στον Θεό να ζητούν πάντοτε την βοήθειά Του. Ενώ οι ολιγόπιστοι, που κάποτε εζήτησαν την βοήθεια των μάγων, εάν θέλουν να σωθούν, πρώτα να εξο­μολογηθούν αυτή την αμαρτία των και να δεχθούν το ανάλογο επιτίμιο. Κατόπιν να μην επικαλούνται πλέον τον σατανά σε βοήθεια σ’ οποιαδήποτε ανάγκη και αν ευρίσκονται, αλλά μόνο στον Θεό. Να προσεύχωνται όσο το δυνατόν συχνότερα με δάκρυα από καρδίας και έτσι με την υπομονή και την πίστι των θα λυτρωθούν από τα μα­γικά έργα.

Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ
«Πνευματικοί Λόγοι»
Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη»
Θεσσαλονίκη 1992